نمی‌دونم آقای ابراهیمی رو  -که تا مدت‌ها فامیلش هم نمی‌دونستم-  از چه زمانی می‌شناسم. احتمالا سال ۸۳ یا ۸۴ بود که اولین بار وارد مغازش شدم و حتی یادم نمیاد اولین کتابی که ازش خریدم چی بود. اما این رو خوب یادمه که طی سال‌های بعدش «کتاب پارسا» تبدیل به یکی از مأمن‌های من شده… [ادامه مطلب]

خیلی از مردم درک نمی‌کنند که چیزی به اسم داستان کارآگاهی خوب وجود دارد. به نظرشان ادعای چنین چیزی مثل حرف زدن درباره‌ی شیطان خوب است.… [ادامه مطلب]

یه زمانی می‌رسه که همه‌ی ما مردیم. همه‌مون. یه زمانی می‌رسه که هیچ بنی‌بشری باقی نمونده که حتی یادش بیاد کسی وجود خارجی داشته یا گونه‌ی بشر اصلا کاری کرده. کسی نمی‌مونه که ارسطو یا کلئوپاترا رو به یاد بیاره، چه برسه به تو. همه‌ی کارهایی که کردیم و همه‌ی چیزهایی که ساختیم و نوشتیم،… [ادامه مطلب]

دیروز دمنتور رسما فعالیت‌هاش رو متوقف کرد. البته این اولین‌ باری نیست که این اتفاق می‌افته، اما احتمال خیلی زیاد آخرین بار باشه. چند سال پیش که این اتفاق افتاده بود، حس و حال مشابه و در عین حال متفاوتی داشتم. «ناراحتی» حس مشترک اون روز و امروز منه. با این حال جنس این ناراحتی… [ادامه مطلب]

از روزی که تصمیم به افتتاح اینجا گرفتم طرح‌ها و برنامه‌های زیادی برایش داشتم که البته بخشی از آن تا به حال اجرایی شده و بخش عمده‌ی آن مطابق معمول به‌علت ذیق وقت هنوز به مرحله‌ی اجرایی نرسیده. همان روز اول که عنوان «طفره‌زن» را برای سایت انتخاب کردم، شناسه‌ی کاربری آن را در تلگرام… [ادامه مطلب]