خیلی‌ها تا حالا بهم گفتن که چرا معلم نمی‌شی. همیشه هم پاسخ دادم که روحیه‌ی لازم برای این کار رو ندارم. دروغ نمی‌گفتم. چیزی رو نمی‌گفتم که واقعا بهش باور نداشته باشم. ولی فکر می‌کنم پشت این جواب حقیقت دیگه‌ای نهفته باشه. شاید زندگی در خانواده‌ای کاملا فرهنگی من رو از معلم شدن زده کرده… [ادامه مطلب]

حالا هر کس از وضع افغانستان می‌پرسد یاد گرفته‌ام که مثل کارشناسان رسمی جواب دهم. اگر از وضع اقتصادی بپرسند می‌گویم که با همه‌ی پس‌مانده‌گی، اما به دلیل فقدان زیرساخت‌های مخل پیش‌رفت و دیوان‌سالاری مهارنشدنی، این احتمال وجود دارد که افغان‌ها با یک مدیریت کارآمد و عزم ملی، سی ساله از ما پیش بیافتند… بعد… [ادامه مطلب]

این را از من قبول کنید: چیزهایی که شما را زنده نگه می‌دارند، مثل صدای موتور یخچال هستند، یا تلویزیونی که مادرتان تمام روز روشن می‌گذارد تا سکوتِ زیادیِ خانه عصبی‌اش نکند. چیزهایی که ما را زنده نگه می‌دارند بخشی از دنیای ما می‌شوند و آن‌قدر برایمان عادی می‌شوند که به آن‌ها هیچ توجهی نمی‌کنیم.… [ادامه مطلب]

نمی‌دونم آقای ابراهیمی رو  -که تا مدت‌ها فامیلش هم نمی‌دونستم-  از چه زمانی می‌شناسم. احتمالا سال ۸۳ یا ۸۴ بود که اولین بار وارد مغازش شدم و حتی یادم نمیاد اولین کتابی که ازش خریدم چی بود. اما این رو خوب یادمه که طی سال‌های بعدش «کتاب پارسا» تبدیل به یکی از مأمن‌های من شده… [ادامه مطلب]